Antoni Pecha to postać, która znacząco wpisała się w dzieje Wojska Polskiego. Urodził się 12 września 1897 roku w Andrychowie, a swoje życie zakończył 5 lutego 1969 roku w Krakowie. Był on podpułkownikiem saperów, co podkreśla jego rolę w militarnym świecie Polski.
W trakcie swojej kariery militarnej, Antoni Pecha odgrywał istotną rolę w działaniach związanych z inżynierią wojskową, a jego osiągnięcia są świadectwem zaangażowania oraz poświęcenia dla kraju.
Życiorys
Antoni Pecha przyszedł na świat 12 września 1897 roku w malowniczym Andrychowie. Po zakończeniu nauki w Żywcu, gdzie zdobijał wiedzę w szkole realnej, w 1914 roku przystąpił do matury. Następnie kontynuował swoje kształcenie w ówczesnej Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu oraz w Politechnice Lwowskiej, dokąd uczęszczał aż do roku 1916.
W 1917 roku zakończył edukację w Oficerskiej Szkole Pionierów w Klosterneuburgu, a z dniem 1 października tego samego roku uzyskał stopień chorążego w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Do jego macierzystego oddziału należał batalion saperów nr 1. Pecha miał zaszczyt dowodzić plutonem na różnych frontach, w tym na froncie rumuńskim, włoskim oraz francuskim.
Po zakończeniu I wojny światowej, w grudniu 1918 roku stał się członkiem Wojska Polskiego. W ciągu następnych lat pełnił szereg kluczowych ról, w tym: adiutanta w Batalionie Strzelców Żywieckich w 1919 roku, dowódcę plutonu i kompanii saperów w 6 batalionie saperów, gdzie brał udział w zaciętych walkach z bolszewikami w latach 1920–1921. Pecha zasłużył się również jako dowódca kompanii w 5 pułku saperów w Krakowie, które dowodził do 1925 roku.
Na dalszym etapie swojej kariery wojskowej, w latach 1926–1927 pełnił funkcję referenta w Szefostwie Saperów oraz Inżynierów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. W kolejnych latach zyskał uznanie jako dowódca kompanii w 5 pułku saperów, a jego zdolności przywódcze ściągnęły na niego uwagę, co zaowocowało mianowaniem na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej w 4 batalionie saperów w Przemyślu w grudniu 1929 roku.
W październiku 1931 roku Antoni Pecha przeniósł się do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie, gdzie rozpoczął pracę jako wykładowca. Lata 1935–1936 spędził jako słuchacz w Wyższej Szkole Wojennej. W 1937 roku objął funkcję kwatermistrza w 5 batalionie saperów, a do 1939 roku pełnił rolę I zastępcy dowódcy tego samego batalionu w Krakowie. W sierpniu 1939 roku, na czoło baonu saperów typ I nr 65, Pecha objął dowództwo, biorąc udział w heroicznych zmaganiach kampanii wrześniowej.
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, Antoni Pecha wstąpił do ludowego Wojska Polskiego, rozpoczynając nowy etap służby w Departamencie Inżynierii i Saperów. W latach 1946–1951 był zaangażowany w prace Wydziału Inżynieryjno-Saperskiego w Dowództwie Okręgu Wojskowego Nr V w Krakowie, gdzie współdziałał przy organizacji rozminowania południowo-wschodniej Polski. Niestety, w 1950 roku zebrał negatywną opinię służbową od przełożonych, co doprowadziło do jego zwolnienia z wojska w 1952 roku.
Awanse
W karierze Antoniego Pechy można zauważyć kilka istotnych awansów wojskowych, które miały miejsce w określonych terminach.
- Porucznik – zatwierdzony 28 lutego 1921, z dniem 1 kwietnia 1920,
- Kapitan – awans z dniem 31 marca 1924, ze starszeństwem od 1 lipca 1923, zajmując 45. lokatę w korpusie oficerów inżynierii i saperów,
- Major – awans 27 czerwca 1935, ze starszeństwem od 1 stycznia 1935, posiadając 6. lokatę w korpusie oficerów inżynierii i saperów.
Ordery i odznaczenia
Antoni Pecha był odznaczany wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które dokumentują jego znakomite zasługi dla kraju. Oto najważniejsze odznaczenia, które otrzymał:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 16 kwietnia 1947 roku,
- Krzyż Walecznych,
- Złoty Krzyż Zasługi, nadany 25 maja 1939 roku,
- Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 19 marca 1931 roku,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Brązowy Medal Waleczności, przyznany przez Austro-Węgry.
Przypisy
- Janusz Stankiewicz. Genealogia, przodkowie, badania genealogiczne, forum dyskusyjne [online], www.stankiewicz.e.pl [dostęp 15.11.2017 r.]
- M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- M.P. z 1947 r. nr 81, poz. 545 „za wybitne zasługi położone w akcji przeciwpowodziowej”.
- Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 marca 1935 r., Nr 9, s. 68.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 r., s. 170.
- Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 12 marca 1921 r., Nr 10, s. 397.
- Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 grudnia 1929 r., Nr 20, s. 389.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 333.
- Jednodniówka 5 Pułku Saperów na uroczystość poświęcenia sztandaru 8 maja 1925 r. w Krakowie [online], s. 27.
- Rocznik oficerski 1939, s. 808.
- a b Barszczewski i Jasieński 2001 ↓, s. 107–108.
- Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 430.
- Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1411.
Oceń: Antoni Pecha