Karol Franciszek Gwoździewicz był znaczącą postacią polskiego ruchu oporu, którego życie rozpoczęło się 17 października 1924 roku w Andrychowie. To tu, w mieście, które na długo związało się z jego biografią, przyszły działacz podziemia niepodległościowego spędził zarówno swoje dzieciństwo, jak i późniejsze lata życia.
Gwoździewicz zasłynął z aktywności w walce o niezależność Polski, której losy były mu bliskie przez całe życie. Zmarł 13 listopada 2015 roku w tym samym mieście, w którym się urodził, zostawiając po sobie ślad w historii lokalnej społeczności oraz w dziejach narodowych zmagań o wolność.
Życiorys
Karol Franciszek Gwoździewicz przyszedł na świat 17 października 1924 roku w Andrychowie, w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Jego ojciec, Jan Gwoździewicz, był podoficerem w Legionach Polskich i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, co miało wpływ na młodego Karola.
W roku 1941 zastała go wojna, kiedy to został zmuszony do pracy przymusowej w Bielsku-Białej jako kominiarz. Tam również współpracował z P. Kusym, co zaowocowało przystąpieniem do Związku Walki Zbrojnej, gdzie przyjął pseudonim ,,Bajan”. Już w 1943 roku aresztowało go Gestapo, jednak udało mu się uniknąć transportu do Oświęcimia, a do końca wojny pełnił obowiązki w wywiadzie Armii Krajowej.
Rok 1945 przyniósł zmianę – Gwoździewicz rozpoczął naukę i pomyślnie zdał maturę w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Po ukończeniu edukacji podjął zatrudnienie w Rejonowym Urzędzie Telekomunikacyjnym w Katowicach, gdzie z biegiem lat awansował na stanowisko kierownicze. Należy zaznaczyć, że nigdy nie był członkiem PZPR, co czyniło jego późniejsze osiągnięcia jeszcze bardziej imponującymi. Na emeryturę przeszedł w 1982 roku.
Choć jego życie zawodowe wyglądało obiecująco, Gwoździewicz nie zapomniał o opozycji i w 1946 roku dołączył do PSL Stanisława Mikołajczyka, by stawić czoła komunistycznej rzeczywistości. Po wprowadzeniu stanu wojennego, aktywnie współpracował z ukrywającymi się członkami „Solidarności” z Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Już w styczniu 1982 roku zdołał przeprowadzić rozpracowanie oficerów SB w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym.
W 1985 roku nawiązał współpracę z organizacją „Solidarity with Solidarity” z Londynu, z którą łączyły go bliskie relacje, udzielając wsparcia strukturom śląskiego podziemia. Gwoździewicz był również kolporterem prasy podziemnej na Śląsku i w Małopolsce. Utrzymywał tzw. skrzynkę kontaktową „Solidarności Walczącej” oraz „Polskiej Partii Niepodległościowej”, a także był członkiem jednej z komórek wywiadowczych i analitycznych.
Warto odnotować, że Gwoździewicz ukrywał w swoim domu w Andrychowie poszukiwaną listem gończym Jadwigę Chmielowską, co pokazuje jego odwagę i zaangażowanie w sprawy kraju. Jego synem jest Karol Antoni Gwoździewicz, co również świadczy o rodzinnych tradycjach sprzeciwu wobec totalitaryzmu.
Zmarł 13 listopada 2015 roku w Andrychowie, gdzie został pochowany na cmentarzu komunalnym, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii regionu i kraju.
Odznaczenia
Wyróżnienia przyznane Karolowi Franciszkowi Gwoździewiczowi są znaczącymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w życie publiczne oraz walkę o wartości demokratyczne.
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2009,
- Krzyż Wolności i Solidarności – 2017 (pośmiertnie).
Przypisy
- M.P. z 2017 r. poz. 367
- M.P. z 2010 r. nr 29, poz. 381
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Karol Antoni Gwoździewicz | Helena Jabłonowska | Stefan Jakubowski (1932–2020) | Ferdynand Maiss | Kazimiera Wawro | Stanisław Wąsik (poseł)Oceń: Karol Franciszek Gwoździewicz